1. Aizam adalah guru dan rakan baik. Kami menjadi rapat ketika sama-sama belajar di Wales. Malahan beliau, sebagai ketua jabatan saya, yang bertanggungjawab dan berkeras mencalonkan saya sebagai calon fakulti untuk biasiswa Commonwealth. Alhamdullillah dari 3 calon yang dicalonkan universiti, saya dipilih oleh ACU, UK.
2. Bagaimanapun nasibnya kurang baik, dia tidak berkesempatan menyelesaikan pengajian PhDnya.
3. Beliau pernah bertugas di kampus cawangan kerana merajuk. Tetapi apabila saya mengajaknya kembali ke kampus utama, beliau sudi.
4. Namun beliau adalah guru yang sangat komited dalam kerjanya. Apabila beliau diberi kontrak 1 tahun, selepas bersara, beliau merajuk lagi. Kami pun terkejut dengan jangkamasa kontrak yang diterimanya. Selesai kontrak, dia pergi universiti lain. Universiti itu menjanjikan jawatan profesor madya tetapi gagal berbuat demikian. Selesai kontrak, rupanya dia merajuk dan kembali bertugas di kampus cawangan. Beliau jadi seorang ketua jabatan lagi. Seorang yang komited.
5. Raya Puasa baru-baru ini saya bertandang di rumah terbukanya di Subang Jaya.
6. Kira-kira 1.5 bulan yang lepas, saya bertembung beliau di jabatan kami. Kebetulan beliau ada mesyuarat di kampus utama dan mengambil kesempatan menziarah kami. Makin kurus dan kacak. Dengan pakaian kemas dan bertali leher (suatu yang lama saya tidak lihat), saya mengusiknya "Wah makin handsome, nampak macam Jefridin!"
7. Tiga minggu lalu, saya diberitahu Dekannya bahawa beliau di ICU. Apa sakitnya tak dinyatakan. Terkejut, saya segera SMS rakan-rakan di jabatan.
8. Dengan kuasa Allah, mereka semua telah menziarahi beliau. Malangnya bila saya bercadang menziarahinya, saya terdemam atau ada kecemasan kerja. For the last 3 weeks, saya asyik demam, baik, demam, baik sahaja.
9. Saya hanya mendengar berita dari rakan-rakan tadi. Khabarnya teruk. Terpaksa dibantu pernafasannya.
10. Semalam saya turun ke jabatan. Terjumpa Mustafa. Dan Mustafa menyergah saya "Hang seorang sahaja yang belum menziarahnya!".
11. Dan pagi ini saya berkesempatan ke SMC (Bosan tunggu zaujah yang banyak alasan, saya pergi sendirian). Teman-teman memberitahu dia masih di CCU. Sampai di CCU, saya diberitahu telah lama ke ward. Bila disemak, misi memberitahu "Dia akan check out hari ini! Encik pergi Wad 308, mudah-mudahan dia belum balik!"
12. Saya bersegera ke bilik 308. Apabila ketuk dan buka, nampak Idiya (anak dara Aizam). Idiya memanggil ibunya, Kak Rohaya. Kak Rohaya mengajak masuk menziarah Aizam. Alhamdulillah sampai hanjat saya menemuinya.
13. Ternyata beliau terlalu kurus dan kekurangan daging. Beliau baru 61 tahun. Saya terkejut! Rupanya beliau telah kurang selera sejak beberapa bulan kerana shingle yang menjengahnya telah menyerang sarafnya. Namun beliau sudah boleh bercakap tetapi suaranya masih lemah dan dalam.
14. Namun beliau risau dengan bil rawatannya. Masuk wad HCU pada mulanya, SMC dan minta deposit 10K.
4. Mudah-mudahan beliau akan sembuh segera.
