1. Sepanjang separuh minggu ini saya menghadiri satu konferensi antarabangsa di PWTC.
2. Satu hari, selepas sessi petang sebelum pulang, saya solat asar di surau PWTC. Sebaik sahaja saya keluar, kelihatan seorang lelaki India separuh umur berkopiah tabligh tersenyum lebar berjalan segera ke arah saya dan menyapa "Assalamualaikum Ustaz!"
"Waalaikumsalam.... Maaf, saya bukan ustaz seperti yang disangka..." Saya tidak memakai kopiah waimah serban atau songkok.
"Saya manalah tahu. Saya saudara baru!" jawabnya lancar dalam loghat Melayu sambil terus tersenyum.
Saya diam dan menjangka ayat-ayat beliau yang seterusnya.
"Saya nak minta sedikit derma....." sengih si India itu.
"Maaf... saya dah terlambat ni.." jawab saya dengan nada tegas dan segera beredar. Dalam hati, bengkak dan marah. Kenapa? Bukan sebab dia panggil saya ustaz. Tapi sebab bau beer yang kuat keluar dari mulut si India itu. Kemungkinannya beer Shah Alam Darul Carlsberg!
3. Kejadian serupa pernah saya alami di Masjid Subang waktu selepas asar juga. At least saudara "baharu" yang telah "beroperasi Islam"nya hampir 10 tahun... tidak berbau beer atau mabuk.Tapi sebab mulut si India tadi berbau beer. Kemungkinnya beer Shah Alam Darul Carlsberg!
Dalam kes ini, seorang jemaah tetap kariah masjid menjerit kepada saya "Jangan beri dia wang!" Beliau kemudiannya menceritakan bahawa si lelaki India 30an yang cukup sifat ini dah hampir 10 tahun berbuat kerja ini. Kariah dah menolong beliau banyak kali termasuk membelikan mesen rumput dsb supaya beliau dapat mencari pendapatan sendiri. Tapi mesen rumput dijual dsb dan masih memilih untuk meminta-minta.
